W języku hiszpańskim wszystkie czasowniki w bezokoliczniku kończą się na -ar, -er, lub -ir. Na podstawie końcówki czasownika w bezokoliczniku zaliczamy czasownik do danej koniugacji.

Koniugacja czasowników kończących się w bezokoliczniku na -ar.
Koniugacja czasowników kończących się w bezokoliczniku na -er.
Koniugacja czasowników kończących się w bezokoliczniku na -ir.
Odmiana czasownika ser - być
Odmiana czasownika estar - być

Podobnie jak w języku polskim, czasownik w języku hiszpańskim ma sześć form osobowych: trzy w liczbie pojedynczej i trzy w liczbie mnogiej:

Liczba pojedyncza - Singular:
Ja - yo
Ty - tú
On, ona, ono - él, ella, usted
Liczba mnoga - Plural:
My - nosotros / nosotras (rodzaj męski / żeński)
Wy - vosotros / vosotras (rodzaj męski / żeński)
Oni, one, Państwo - ellos, ellas, ustedes

Hiszpańskie czasowniki mają stronę czynną i bierną, tryb oznajmujący (indicativo), łączący (subjunctivo), rozkazujący (imprativo) oraz warunkowy (condicional, potencial).

Ponadto język hiszpański ma osiem czasów oraz kilka form odczasownikowych: imiesłów czynny prosty i złożony, bezokolicznik prosty i złożony, które dodatkowo komplikują odmianę hiszpańskiego czasownika.