Hiszpańskiego czasu Futuro Perfecto używamy gdy mówimy o czynności, która ma wydarzyć się w przyszłości (B) w odniesieniu do chwili mówienia (A) ale przed inną czynnością, która wydarzy się w dalszej przyszłości (C).

Przykładowe zdania:
(yo) Habré escrito el libro antes del año nuevo. - (Ja) Napiszę tę książkę przed końcem roku.
(él) Habrá pagado todas las deudas para el dos de octubre. - (On) Spłaci dług przed drugim października.

• Czasu Futuro Perfecto używamy taże gdy mówimy o hipotezach odnośnie teraźniejszości i przyszłości:

(vosotros) Para cuando Juan llegue, vosotros ya habréis salido. - Zanim Juan przyjedzie ty już pojedziesz.
(ellos) Para cuando María vuelva, ellos ya habrán comido. - Zanim Maria wróci, oni już zjedzą.